دلایل و مراحل کاشت مجدد ایمپلنت دندان

فهرست مطالب

اگرچه ایمپلنت دندان یک راه حلی دائمی برای دندان‌های از دست رفته هستند و درصد موفقیت بسیار بالایی دارند اما باز هم در برخی موارد ممکن است شکست بخورند. میزان موفقیت یک ایمپلنت دندانی هنگامی که توسط یک دندانپزشک مجرب برای یک بیمار ایده آل جایگذاری شود، بیش از ۹۰ درصد است اما ۱۰۰ درصد نیست! بنابراین حتی این روش بسیار موفق گاهی اوقات به خوبی جواب نمی دهد. اما این بدان معنا نیست که باید تسلیم شوید. در اغلب اوقات اگر ایمپلنت‌ های دندانی شما در بار اول شکست بخورند، دندانپزشک تان می تواند با برطرف کردن علل احتمالی شکست این بار یک کاشت ایمپلنت موفق داشته باشد. اگر ایمپلنت دندانی شما شکست خورد یا شروع به ایجاد مشکلاتی کرد که قابل رفع نیستند، لازم است ایمپلنت شکست خورده خارج شده و کاشت مجدد ایمپلنت انجام شود. در مقاله امروز هر آنچه لازم است درباره دلایل و مراحل کاشت دوباره ایمپلنت های دندانی بدانید، گردآوری شده است. از همراهی شما عزیزان تا پایان مطلب سپاسگزاریم.

علت کاشت مجدد ایمپلنت

طبق برآوردهای سایت sciencedirect نرخ بقا ایمپلنت‌هایی که برای اولین بار کاشته می‌ شوند، ۹۵٫۴ درصد است بنابراین می ‌توان ایمپلنت را مطمئن ‌ترین و موفق‌ ترین روش جایگزینی دندان نامید. با این حال اگر ایمپلنت دندان شکست بخورد و یا بدن آن را پس بزند، دندانپزشک ناگزیر است ایمپلنت را به طور کامل خارج کند و کاشت مجدد ایمپلنت (در صورت وجود شرایط مساعد) را انجام دهد.

موارد زیر، مهم‌ ترین عللی هستند که می‌ توانند باعث شکست زودهنگام و دیرهنگام ایمپلنت و نیاز به کاشت مجدد ایمپلنت‌ های دندانی شوند:

• جوش نخوردن کامل فیکسچر با استخوان فک 
• حرکت ایمپلنت به دلیل نداشتن ثبات کافی در جایگذاری
• بروز عفونت شدید در لثه
• وارد آمدن ضربه شدید به ایمپلنت
• گسترش عفونت مانند پری ایمپلنتیس
• شکستن پیچ ایمپلنت
• استعمال دخانیات
• تجربه کم جراح
• عدم رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان
• استفاده از برخی داروها
• وارد آمدن فشار بیش از حد به پایه ایمپلنت
• مناسب نبودن سایز ایمپلنت
• ابتلا به برخی بیماری ‌های زمینه ‌ای مانند دیابت کنترل نشده

مراحل کاشت مجدد ایمپلنت 

برای کاشت مجدد ایمپلنت دندان لازم است ابتدا ایمپلنت به طور کامل از لثه خارج شود. پس از خارج کردن ایمپلنت شکست خورده ممکن است سه حالت اتفاق بیفتد:

• اگر بافت لثه در محل ایمپلنت برداشته شده بدون عفونت و سالم باشد و تحلیل استخوان اتفاق نیفتاده باشد، جراح می ‌تواند بلافاصله پایه ایمپلنت جدید را در لثه نصب کند.
• اگر پزشک تشخیص دهد که بافت استخوان فک برای پشتیبانی از ایمپلنت جدید کافی نیست، پیوند استخوان را توصیه می ‌کند. در اینصورت لازم پایه ایمپلنت جدید حدود ۴ تا ۶ ماه پس از پیوند استخوان نصب شود.
• اگر جراح تشخیص دهد که پس زدن ایمپلنت به واسطه بیماری لثه و تخریب بافت لثه اتفاق افتاده است، معمولا پس از خارج کردن ایمپلنت حدود دو ماه به لثه فرصت می ‌دهد تا ترمیم شود. حفظ بهداشت دهان و دندان و مصرف داروهای تجویزی جراح در این مدت بسیار ضروری است. پس از ترمیم بافت لثه، جراح تشخیص می‌دهد که آیا لازم است پیوند استخوان انجام شود یا نه.

مراحل کاشت مجدد ایمپلنت پس از خارج کردن ایمپلنت شکست خورده، کاملا مشابه ایمپلنت نخست است:

• قرار دادن پایه ایمپلنت (فیکسچر) در استخوان فک
• بستن لثه روی ایمپلنت و دادن فرصت چند ماهه برای جوش خوردن پایه به استخوان فک
• باز کردن لثه روی ایمپلنت و نصب اباتمنت و قالبگیری برای ساخت روکش
• نصب روکش موقت
• برداشتن روکش موقت و نصب روکش اصلی با چسب یا پیچ

بیشتر بدانید : قیمت ایمپلنت دندان

خارج کردن ایمپلنت از استخوان فک

مسئله مهمی که در هنگام خارج کردن ایمپلنت از استخوان فک باید به آن توجه شود، حفظ استخوان فک بیمار و عدم وارد آمدن آسیب به آن در حین خارج کردن ایمپلنت است. نحوه خارج کردن پایه ایمپلنت از استخوان فک دقیقا برعکس کاشت ایمپلنت است: جراح ابتدا روکش را برمی دارد، سپس اباتمنت را جدا می ‌کند و در نهایت پیچ ایمپلنت را بیرون می ‌آورد. پروسه خارج کردن ایمپلنت از استخوان فک در صورت عدم جوش خوردن پایه ایمپلنت به استخوان فک تقریبا ساده است و به راحتی انجام می ‌شود. اما خارج کردن ایمپلنت جوش خورده به استخوان فک دشوارتر بوده و به دقت بیشتر و ابزارهای خاصی احتیاج دارد.

روش های خارج کردن ایمپلنت

به طور کلی سه روش برای خارج کردن ایمپلنت دندان به کار می‌رود.

• روش  trough bur : جراح با استفاده از یک دستگاه برش به نام trough bur ، برش کوچکی در محل اتصال ایمپلنت به استخوان ایجاد می ‌کند تا ایمپلنت راحت تر از استخوان فک جدا شود.
• گشتاور معکوس: در این روش، ابزارهایی با گشتاور بالا به یک آداپتور متصل می‌ شوند و گشتاور معکوس بالایی را ایجاد می ‌کنند که می‌ تواند ایمپلنت را از استخوان جدا کند.
• دستگاه پیزوالکتریک: این دستگاه که به یک نوک مخصوص میکرو مجهز است، با انرژی مافوق صوت باعث خالی شدن استخوان اطراف ایمپلنت می‌ شود.

تقویت حفره دندان برای کاشت مجدد ایمپلنت

سه نکته بالینی برای بهبود میزان بقای ایمپلنت دندانی پس از شکست اولیه ایمپلنت وجود دارد که در زیر به آنها می پردازیم.

برداشتن کامل بافت نرم فیبروز از سوکت ایمپلنت دندان

از بین رفتن یکپارچگی ایمپلنت با استخوان فک می تواند به رشد فیبروز (انکپسولاسیون) در کل بدنه ایمپلنت منجر شود. این بافت همانند یک مانع برای تماس استخوان با ایمپلنت و یکپارچگی استخوانی ایمپلنت جایگزین عمل می کند. ضروری است که جراح، حفره ایمپلنت را کاملاً دبرید کرده و تمام بافت نرم را قبل از کاشت ایمپلنت به دقت جدا کند. یک ابزار مناسب به پزشک این امکان را می دهد که به ته حفره ایمپلنت برسد و آنقدر تیز خواهد بود تا بتواند فیبروز را از دیواره های استخوانی حفره بتراشد. پس از برداشتن کامل بافت، مرحله بعدی انجام اصلاح شیمیایی است.

دبریدمان کامل باکتری در حفره ایمپلنت و بافت اطراف آن

ایمپلنت‌ های ناموفق که به پری ایمپلنتیت دچار می شوند، معمولاً در معرض همان پاتوژن‌ هایی قرار می ‌گیرند که دندان‌ های طبیعی را تحت تأثیر قرار می ‌دهند. این باکتری‌ ها نه تنها می‌ توانند سطح ایمپلنت را بپوشانند، بلکه ممکن است در بافت اطراف ایمپلنت نیز وجود داشته باشند. حذف کامل این باکتری ها از طریق سم زدایی شیمیایی حفره باقیمانده ایمپلنت و بافت اطراف آن می تواند به حذف عوامل بیماری زا کمک کند. اگرچه هر دو روش مؤثر هستند اما اصلاح شیمیایی توسط EDTA خنثی با pH  معادل ۷٫۴ در مقایسه با اسید سیتریک ۶۰ درصد با pH یک، گزینه ملایم‌تری برای بافت است. علاوه بر این، استریل کردن بافت نرم ملتهب اطراف ایمپلنت ناموفق توسط لیزر می تواند به افزایش تون بافت در طول بهبودی کمک کند.

افزایش رگ زایی به بافت سخت و نرم

وجود عروق خونی سالم در بافت سخت و نرم اطراف ایمپلنت دندان برای ادغام استخوانی آن حیاتی است. از آنجایی که سطح ایمپلنت به خودی خود بدون عروق است، خون رسانی به این ناحیه یک چالش محسوب می شود. هنگامی که ایمپلنت شکست می خورد، عروق بافت اطراف می تواند بیشتر آسیب ببیند. هر گونه افزایش پتانسیل رگ زایی بافت سخت و نرم می تواند به افزایش موفقیت تلاش دوم برای کاشت ایمپلنت کمک کند. برداشتن پوشش فیبری حفره ایمپلنت با مته سوزنی دقیق یا کاربید گرد برای افزایش خون رسانی به این ناحیه پیشنهاد شده است. افزودن فاکتورها و پروتئین‌ های رشد برون ‌زا – مانند فاکتور رشد مشتق از پلاکت، فیبرین غنی از پلاکت‌ های لکوسیتی، مشتقات ماتریکس مینای دندان و پروتئین ‌های مورفوژنیک استخوان، همگی برای افزایش پاسخ رگ‌ زایی مورد استفاده می گیرند.

اگرچه مشخص شده که جایگزینی ایمپلنت پس از شکست اولیه در مقایسه با کاشت ایمپلنت اولیه، میزان موفقیت کمتری دارد اما سه روش مورد بحث در بالا می توانند میزان بقای ایمپلنت‌ های دندانی مجدد را افزایش دهند. در نهایت، قبل از شروع هر درمانی لازم است یک بحث آگاهانه و صادقانه در مورد چالش های جایگزینی ایمپلنت بین بیمار و پزشک انجام شود.

بیشتر بدانید : ایمپلنت به صورت اقساط

مشکلات کاشت مجدد ایمپلنت

کاشت مجدد ایمپلنت علاوه بر آنکه پروسه حساس ‌تری نسبت به کاشت اولیه است، می‌ تواند با مشکلات بیشتری نیز همراه باشد. 

• ایمپلنت ‌های دندانی که در محل‌ های شکست ایمپلنت قبلی قرار داده ‌ می‌ شوند، نسبت به ایمپلنت ‌های اولیه از میزان بقای کمتری برخوردارند. در واقع یافته‌ های https://www.joms.org/  نشان می‌ دهد که میزان بقا با هر کاشت مجدد متوالی در همان محل، دائما کمتر خواهد شد. 
• میزان درد گزارش شده پس از کاشت ایمپلنت مجدد، بسیار بیشتر از کاشت نخست است.
• دوره نقاهت کاشت مجدد ایمپلنت معمولا طولانی‌تر از کاشت اول است.
• بالاتر بودن هزینه کاشت مجدد به علت اضافه شدن هزینه خارج کردن ایمپلنت
• وارد آمدن آسیب به عصب
• مشکلات سینوسی
• اگر علت شکست ایمپلنت نخست، پس زدن آن توسط بدن بوده باشد، احتمال پس زدن مجدد توسط بدن بسیار بالا خواهد بود. 

سوالات متداول

در زیر، چند سوال پر تکرار در مورد کاشت مجدد ایمپلنت را مرور می کنیم.

۱. آیا ممکن است ایمپلنت دندان چندین بار شکست بخورد ؟

ایمپلنت ها ممکن است به طور مکرر در همان محل به دلیل بارگذاری بیش از حد، عفونت و سایر دلایل نامشخص شکست بخورند. به نظر می رسد سن و جنس بیمار و محل کاشت ایمپلنت با شکست مکرر مرتبط باشند.  در حالی که نوع ایمپلنت، تقویت استخوان و مواد استخوانی مورد استفاده، ارتباط کمتری با این مسئله دارند.

۲.  آیا برداشتن ایمپلنت دندان دردناک است؟

در طول عمل برداشتن ایمپلنت دندان، شما دردی را تجربه نخواهید کرد. چه تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرید یا آرامبخش داخل وریدی ، هیچ دردی حس نمی کنید. شما فقط فشار را احساس خواهید کرد. ممکن است با برداشتن پایه ایمپلنت احساس کشیدگی کنید، اما خود این روش نباید ناراحت کننده باشد. 

۳. درصد موفقیت ایمپلنت دوم دندان چقدر است؟

جایگزینی ایمپلنت دندانی ناموفق با ایمپلنت دوم، نرخ بقای متفاوتی دارد و در محدوده ۶۹ تا ۹۱ درصد گزارش شده است.

۴. آیا بهتر است کاشت مجدد ایمپلنت را نزد یک دندانپزشک دیگر انجام دهم؟

اگر اولین ایمپلنت شما شکست خورده است و به فکر کاشت مجدد آن هستید، باید نظر یک دندانپزشک دیگر را نیز در مورد اولین و دومین ایمپلنت دندانی خود جویا شوید. شما باید قبل از بیرون آوردن ایمپلنت شکست خورده به یک دندانپزشک دیگر مراجعه کنید. این کار به دندانپزشک دوم امکان می دهد ایمپلنت شکست خورده و سلامت کلی دهان شما را ارزیابی کند و به سوالاتی نظیر اینها پاسخ دهد: آیا می توان ایمپلنت فعلی را نجات داد؟ چه چیزی باعث شکست ایمپلنت شده است؟ آیا کاشت دوم ایده خوبی است؟ بهترین روش برای ایمپلنت دوم چیست؟

هنگامی که این پاسخ ها را دریافت کردید، آنها را با آنچه اولین دندانپزشک در مورد ایمپلنت دندان به شما گفت مقایسه کنید. سپس تصمیم بگیرید که آیا می خواهید با همان دندانپزشک برای کاشت مجدد ایمپلنت قرار بگذارید یا اینکه ترجیح می دهید با یک دندانپزشک جدید کار کنید.

حرف آخر

ایمپلنت های دندانی یک راه حل عالی در دراز مدت برای رفع دندان های از دست رفته و ارائه لبخندی بی نقص به بیماران هستند. انتخاب یک جراح با تجربه برای کاشت ایمپلنت و رعایت دستورالعمل ‌های مراقبتی پس از پایان کاشت می‌تواند ریسک شکست ایمپلنت را تا حد بسیار زیادی کاهش دهد اما همچنان احتمال آن وجود دارد. خارج کردن ایمپلنت شکست خورده، ضروری‌ ترین کاری است که باید انجام شود.

اگر تمایل دارید کاشت مجدد ایمپلنت انجام دهید، باید بدانید که مانع اصلی برای تکرار این روش، وضعیت و سلامت بخشی از استخوان است که ایمپلنت باید در آن قرار گیرد. در برخی موارد نادر، می‌ توان همزمان با برداشتن ایمپلنت قبلی، ایمپلنت جدید را جایگزین کرد. اگر محل برداشتن ایمپلنت تمیز و عاری از هر گونه اثر عفونت باشد و همچنین استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت جدید در آنجا داشته باشید، می توانید بلافاصله یک ایمپلنت دیگر دریافت نمایید اما برای اکثر بیماران، یک دوره انتظار بین جراحی برداشتن ایمپلنت و قرار دادن ایمپلنت جدید ضروری است. به طور معمول، این دوره ۴ تا ۶ ماه طول می کشد. همچنین اگر مراقبت های بعدی ضعیف، دلیل شکست ایمپلنت اولیه باشد آنگاه به احتمال زیاد برخی از مشکلات لثه وجود دارد که پس از خارج کردن ایمپلنت ابتدا باید درمان شوند.