دریافت ایمپلنت دندان، یک روش دائمی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است. برای آنکه یک ایمپلنت دندان موفق و بادوام داشته باشید، باید از شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت برخوردار باشید. در برخی مواقع ممکن است دندانپزشک پیش از انجام ایمپلنت، درمان‌های دیگری مانند پیوند استخوان و یا جابجایی عصب Nerve repositioning توصیه نماید. اگر نمی‌دانید جابجایی عصب پیش از ایمپلنت چیست و به چه دلایلی انجام می‌شود، تا پایان مطلب امروز با ما همراه باشید.
برای دریافت مشاوره رایگان همین حالا تماس بگیرید
چرا پیش از ایمپلنت جابجایی عصب انجام می‌شود؟
جابجایی عصب Nerve repositioning زمانی انجام می‌شود که قرار است ایمپلنت در نواحی خلفی فک پایین کاشته شود و به کانال عصبی که در این ناحیه وجود دارد، خیلی نزدیک است. در واقع تحلیل استخوان باعث شده که ارتفاع استخوان ناحیه خلفی فک پایین کم شود و ایمپلنت به کانال عصب بیش از حد نزدیک شود.
در چنین شرایطی اگر ایمپلنت وارد کانال عصب شود و عصب را تحریک یا پاره کند، می‌تواند در فک و صورت بی حسی اتفاق بیفتد؛ این بی حسی ممکن است برگشت پذیر و یا مادام العمر باشد. بنابراین دندانپزشک باید مراقب باشد که ایمپلنت به این کانال تجاوز نکند.
یکی از روش‌هایی که می‌تواند باعث شود این کانال آسیب نبیند و ایمپلنت در ناحیه ایمن قرار گیرد، آن است که این کانال عصب از طریق یک تکنیک جراحی جابجا شود. به این کار، جابجایی عصب Nerve repositioning گفته می‌شود. در طی این جراحی، کانال عصب جابجا می‌شود و ایمپلنت در ناحیه‌ای قرار می‌گیرد که با این کانال تداخل نداشته باشد.
بیشتر بدانید : ایمپلنت دندان
جا به جایی عصب چگونه و روی چه عصبی انجام می‌شود؟
عصب آلوئولار تحتانی که در امتداد فک پایین قرار دارد، شاخه‌ای از عصب ماندیبولار است که حس را در لب پایین و چانه بیمار کنترل می‌کند. در موارد نادر، جابجایی عصب یا انتقال عصب آلوئولار برای جلوگیری از عوارض جدی ضروری است. این جراحی برای بیمارانی توصیه می‌شود که استخوان ناکافی در این ناحیه دارند (کمبود استخوان یا تحلیل استخوان) یا فضای بین استخوان و عصب آنها بسیار باریک است. هدف از این روش محافظت از عصب آلوئولار تحتانی، جلوگیری از عوارض احتمالی و اطمینان از حفظ حس طبیعی در لب پایین و چانه بیمار است.
جراحی جابجایی عصب می‌تواند به دو روش انجام شود.
جراحی سنتی
جراحی تغییر موقعیت عصب معمولاً به عنوان یک روش سرپایی انجام می‌شود. ابتدا جراح ناحیه مورد نظر را به طور موضعی بی حس می‌کند. همچنین ممکن است برای اطمینان بیشتر از راحتی بیمار از سدیشن (آرامبخشی) نیز استفاده شود.
برای شروع، برشی در قسمت بیرونی گونه ایجاد می‌شود تا دندانپزشک به بافت زیرین دسترسی پیدا کند. در مرحله بعد، جراح یک فضای کوچک در استخوان فک پایین ایجاد می‌کند تا به عصب آلوئولار تحتانی برسد. سپس مجموعه عصب و رگ ایزوله شده و به دقت کنار کشیده می‌شود. پزشک در حالی که از تماس با مجموعه عصبی جلوگیری می‌کند، ایمپلنت را در فک قرار می‌دهد. پس از قرار دادن ایمپلنت، مجموعه عصبی را می‌توان به جای خود بازگرداند. فضایی که در استخوان فک ایجاد شده است، با مواد پیوند استخوان پر شده و برش بسته می‌شود.
جراح به منظور پیوند استخوان می‌تواند از استخوان ناحیه فک یا استخوان ران بیمار استفاده کند، از مواد استخوانی فرد دیگری استفاده نماید یا به سراغ مواد مصنوعی برود. با این حال، بهترین گزینه استفاده از استخوان خود فک بیمار و به طور دقیق‌تر استخوان ناحیه راموس است. در هر دو فک، نواحی وجود دارد که استخوان آنها از ضخامت و کیفیت خوبی برخوردار است. این بدان معناست که اگر ضخامت آنها کمی کمتر شود، آسیبی به آن قسمت از فک وارد نخواهد شد. یکی از آن نواحی، ناحیه راموس است؛ یعنی تنه عمودی فک پایین که یک استخوان با کیفیت و با ضخامت دارد و اگر بخشی از آن برداشته شود، آسیبی به فک نمی‌رسد و بیمار هیچ گونه مشکلی پیدا نخواهد کرد (نه از نظر ظاهری و نه از لحاظ عملکردی یعنی جویدن و صحبت کردن). یکی از بهترین روش‌های پیوند استخوان، پیوند راموس است. از آنجایی که یک قطعه از استخوان خود فک بیمار (یعنی استخوان راموس) برداشته شده و به محل مورد نظر برای قرارگیری ایمپلنت پیوند زده می‌شود، با استخوان‌های خود بیمار از نظر ژنتیکی مطابقت ۱۰۰ درصد دارد و جوش خوردن استخوان‌ها بسیار راحت و عالی پیش خواهد رفت.
در بیشتر موارد، جراحی جابجایی عصب را می‌توان همراه با جراحی ایمپلنت دندان انجام داد، اما گاهی اوقات ممکن است لازم باشد این روش‌ها به طور جداگانه انجام شوند.
Piezosurgery (پیزوسرجری)
اگرچه اکثر جراحی‌های تغییر موقعیت عصب با استفاده از روش‌های سنتی انجام می‌شود، برخی از دندانپزشکان و جراحان دهان از تکنیک جدیدتری به نام پیزوسرجری استفاده می‌کنند. در حین این جراحی، یک ابزار تخصصی از ارتعاشات با فرکانس بالا برای برش استخوان استفاده می‌کند و در عین حال از بافت‌های نرم اطراف از جمله پوست، لثه و اعصاب محافظت می‌کند. پیزوسرجری اغلب نسبت به جراحی تغییر موقعیت عصب سنتی برتری دارد زیرا باعث آسیب کمتری می‌شود که منجر به کاهش خونریزی و تسریع در روند بهبودی خواهد شد. ایراد اصلی پیزوسرجری، هزینه بیشتر درمان و این واقعیت است که پزشک باید آموزش خاصی درباره تکنیک مربوطه دیده باشد.
بیشتر بدانید : قیمت ایمپلنت دندان
عوارض و معایب جابجایی عصب چیست؟
مانند هر عمل جراحی دیگر، جابجایی عصب Nerve repositioning نیز ممکن است با عوارضی همراه باشد. تغییر موقعیت عصب معمولاً به درجاتی از بی حسی در لب پایین، گونه‌ها و فک منجر همراه خواهد بود. این بی حسی در اغلب مواقع موقتی است و اکثر بیماران طی چند هفته تا چند ماه شاهد بهبودی خواهند بود. برای تعداد کمی از بیماران، آسیب عصبی ممکن است دائمی باشد و بی حسی ممکن است به طور نامحدود ادامه یابد. با توجه به احتمال آسیب دائمی، جراحی تغییر موقعیت عصب معمولاً تنها به عنوان آخرین راه حل توصیه می‌شود. با این حال، با پیشرفت تکنولوژی و مهارت‌های متخصصان ایمپلنتولوژیست، این خطرات به طور قابل توجهی کاهش یافته است.
چه روش‌هایی را می‌توان جایگزین عمل جابجایی عصب کرد؟
دندانپزشک با توجه به شرایط بیمار و انتظارات درمانی ممکن است به جای تغییر موقعیت عصب آلوئولار از روش‌های جایگزین دیگری استفاده کند.
- استفاده از ایمپلنت‌های کوتاه: این ایمپلنت‌ها همانطور که از نام‌شان پیداست، پایه‌های کوتاه‌تری دارند و بنابراین ریسک آسیب به عصب آلوئولار را به حداقل می‌رسانند. این ایمپلنت‌ها به یکدیگر متصل هستند (ایمپلنت چند تایی) و بنابراین از استحکام بالایی برخوردارند.
- پیوند استخوان: دندانپزشک می‌تواند از پیوند استخوان برای بالا بردن ارتفاع فک پایین و جلوگیری از آسیب به عصل آلوئولار استفاده کند. مواد پیوند استخوان می‌تواند از بدن خود بیمار (بهترین محل، استخوان راموس فک پایین است)، از استخوان‌های فرد دیگر یا از مواد مصنوعی تهیه شود.
- شکاف دادن ستیغ فک: در این روش برای افزایش ارتفاع یا پهنای استخوان فک، دندانپزشک استخوان فک را به صورت افقی یا عمودی برش می‌دهد و درون آن را با مواد پیوند استخوان پر می‌کند.
- بریج یا دندان مصنوعی سنتی: اگر دندانپزشک تشخیص دهد که شرایط استفاده از هیچ یک از روش‌های فوق را ندارید و جراحی جابجایی عصب نیز برای شما مخاطره آمیز است، ممکن است جایگزینی مانند بریج یا دندان مصنوعی سنتی را به شما توصیه نماید.
برای دریافت مشاوره رایگان همین حالا تماس بگیرید
حرف آخر
جابجایی عصب Nerve repositioning شامل جابجایی عصب آلوئولار تحتانی است؛ عصبی که حس را به ناحیه چانه و لب پایین بیمار منتقل می‌کند. کاشت ایمپلنت دندان در بیمارانی که از دست دادن استخوان قابل توجهی را در ناحیه فک پایین تجربه کرده‌اند، ممکن است بدون آسیب رساندن به عصب آلوئولار تحتانی امکان پذیر نباشد. به همین دلیل جابجایی یا تغییر موقعیت این عصب ضروری است. این تکنیک اجازه می‌دهد تا بدون صدمه دیدن عصب آلوئولار از تمام ارتفاع فک پایین برای قرار دادن ایمپلنت‌های دندانی بلندتر استفاده شود.
