ایمپلنت چسبی یا پیچی؟

فهرست مطالب

اگر قصد دارید برای پر کردن جای خالی یک یا چند دندان از دست رفته خود از ایمپلنت استفاده کنید، لازم است قبل از شروع پروسه در یک جلسه مشاوره شرکت نمایید. شما در طی این ویزیت، اطلاعات کاملی در مورد مراحل انجام ایمپلنت دریافت خواهید کرد و به احتمال زیاد دنداپزشک سوالاتی پیرامون اولویت های شما می پرسد. ممکن است دندانپزشک از شما سوال کند که بین ایمپلنت چسبی یا پیچی کدام یک را ترجیح می دهید! اگر از قبل هیچ پیش زمینه ای در مورد ایمپلنت دندان نداشته باشید، طبیعی است که اصلا متوجه نشوید دندانپزشک در مورد چه چیزی صحبت می کند. اولین مسئله ای که  باید بدانید، آن است که ایمپلنت های دندانی اغلب با تاج یا بریج ترمیم می شوند.

تاج برای دندان های منفرد به کار می رود در حالی که ممکن است از بریج برای جایگزینی چندین دندان استفاده شود. اتصال بین روکش و ایمپلنت دندان می تواند به صورت پیچی یا سمانی (چسبی) نگه داشته شود. میزان موفقیت برای هر دو روش به یک اندازه بالا است و هر دو به طور دائم پروتز را روی ایمپلنت محکم می کنند. بنابراین چگونه می توانید گزینه مناسب را انتخاب کنید؟ این یک تصمیم پیچیده است که باید با در نظر گرفتن چندین نکته اتخاذ شود. در مطلب امروز درباره هر دو روش اتصال روکش ایمپلنت و مزایا و معایب هر یک صحبت خواهیم کرد تا در نهایت بتوانید به همراه دندانپزشک تان بهترین گزینه را انتخاب کنید. 

ایمپلنت چسبی و پیچی چیست؟

هر نوع ایمپلنت دندانی دارای سه قسمت اصلی است: فیکسچر فلزی و ریشه مانندی که در لثه بیمار قرار می گیرد، تکیه گاه که از خط لثه بیرون می آید و پروتز قابل مشاهده. به غیر از این ویژگی ‌های مشترک، ایمپلنت‌ ها تفاوت هایی نیز دارند. یکی از روش ‌هایی که انواع ایمپلنت ‌ها با هم متفاوت هستند، نحوه اتصال پروتز به ایمپلنت است (این اتصال می تواند توسط چسب یا یک پیچ انجام شود.)

بیشتر بدانید : صفر تا ۱۰۰ ایمپلنت دندان

اتچمنت های سمانی دارای یک تاج سمان شده روی ایمپلنت هستند. از طرف دیگر، ایمپلنت ‌های دارای پیچ از طریق اباتمنت به پست پیچ می شوند. هیچ یک از آنها یک روش درست یا نادرست برای محکم کردن ایمپلنت نیست. بلکه هر دو روش دارای چندین مزایا و معایب هستند که در هنگام انتخاب یک گزینه مناسب برای خودتان باید مد نظر قرار دهید.

بیشتر بدانید : اجزای تشکیل دهنده ایمپلنت دندان

مزایا و معایب ایمپلنت با روکش چسبی

سمان کردن احتمالاً راحت ترین روش مورد استفاده در بین این دو نوع سبک اتصال است. اتصال چسبی دارای چندین مزیت است که آن را برای بسیاری از پروسه های دندانپزشکی مناسب می سازد، از جمله:

• زیبایی: ایمپلنت های سمانی در مقایسه با روکش های پیچ دار ظاهر بهتری دارند بنابراین بسیاری از متخصصان برای ایمپلنت هایی که بیشتر در معرض دید هستند، از سمان استفاده می کنند. دلیلش آن است که هنگام سمان کردن پروتز به طور مستقیم به اباتمنت ایمپلنت نیازی به ایجاد سوراخ دسترسی نیست و در نتیجه ظاهر نهایی، بیشتر شبیه دندان طبیعی خواهد بود.
• مقاومت: ایمپلنت‌ های چسبی نسبت به انواع پیچی، مقاومت بالاتری در برابر شکستگی پرسلن دارند. بنابراین از نظر تئوری، ترمیم می ‌تواند زیبایی و ساختار خود را برای مدت طولانی‌ تری حفظ کند.

بیشتر بدانید : روکش ایمپلنت دندان

با این حال، روکش های ایمپلنت سمانی دارای معایبی هستند که باید قبل از انتخاب این روش در نظر بگیرید. این معایب عبارتند از:

• پاک کردن سمان اضافی: با پیشرفت های اخیر در متریال دندانپزشکی، پاک کردن سمان های اضافی دشوار شده است. این پاکسازی سخت سمان می تواند عواقب عمده ای برای موفقیت ترمیم داشته باشد. سمان های مدرن اغلب به سختی دیده می شوند. این بدان معناست که احتمال باقی ماندن سمان اضافه بیشتر است. این چسب اضافی یک محیط عالی برای باکتری ها ایجاد می کند که می تواند یکپارچگی استخوانی را به خطر بیندازد و خطر شکست سمان یا التهاب و عفونت لثه را افزایش دهد. حذف ضعیف سمان اضافی نیز با افزایش خطر ابتلا به پری ایمپلنتیت و موکوزیت اطراف ایمپلنت مرتبط است.
• غیر قابل برداشتن: یکی از چالش های ایمپلنت های چسبی، قابلیت بازیابی ضعیف آنهاست است. یک ایراد مهم برای ایمپلنت های سمانی این است که در صورت نیاز به تعمیر یا تنظیم، گزینه های معدودی وجود دارد. از آنجا که ترمیم به یک اباتمنت پیچی چسبانده شده است، در صورت شل شدن پیچ هیچ راهی برای برداشتن آن وجود ندارد. به طور کلی این مسئله منجر می شود که برای دسترسی به پیچ لازم باد ایمپلنت به طور کامل تخریب شود. در حالی که ایمپلنت ‌های چسبی زیبایی بیشتری دارند، اگر تراشه‌ های متریال یا هر چیز دیگری دچار مشکل شود ، باز کردن آن‌ها بسیار دشوارتر خواهد بود. در واقع اگر روکش ایمپلنت سمانی نیاز به ترمیم داشته باشد، اغلب به این معنی است که کل ترمیم باید بازسازی شود که به هزینه اضافی برای بیمار منجر می شود.

بیشتر بدانید : ایمپلنت دندان اقساطی

مزایا و معایب ایمپلنت با روکش پیچی

بریج ها و روکش‌ های ایمپلنت پیچی نیز مزایای منحصر به فردی دارند که بسیاری از متخصصان دندانپزشکی از آن لذت می ‌برند:

• دسترسی: یکی از مزیت های قابل توجه ترمیم های دارای پیچ، قابلیت بازیابی آنها است. در صورت بروز مشکل، به دلیل ماهیت قابل جابجایی تاج و یا اباتمنت می توان به راحتی به مسئله رسیدگی کرد. این ویژگی، امکان برداشتن تاج برای ترمیم ایمپلنت، تمیز کردن، مشاهده مستقیم ایمپلنت یا معاینه بافت نرم را فراهم می کند.
• نبود سمان: روش اتصال پیچی لزوم استفاده از هرگونه سمان در دهان بیمار را از بین می برد. از آنجایی که نیازی به نگرانی در مورد باکتری های باقی مانده سمان در اطراف محل ایمپلنت وجود ندارد، ایمپلنت های پیچی غالبا برای بیماران حساسی به کار می رود که بیشتر مستعد عفونت و بیماری لثه هستند. در حالی که هر دو نوع ایمپلنت چسبی و پیچی از نظر میزان شکست و عملکرد بالینی مشابه هستند اما مطالعات نشان می دهد که به طور کلی، ترمیم‌ پیچی دارای عوارض بیولوژیکی و فنی کمتری می باشد. یکی از دلایل احتمالی این امر، آن است که گزینه‌ های دارای پیچ، خطر عوارض ناشی از باقیمانده چسب اضافی را از بین می‌ برند. سمان باقی مانده می تواند محیط مساعدی را برای باکتری ها فراهم کند که ممکن است به مشکلات عفونت و شکست ایمپلنت در آینده منجر شود.

بیشتر بدانید : علت افتادن روکش ایمپلنت

از سوی دیگر، قبل از انتخاب ایمپلنت های پیچی، باید معایب زیر را نیز در نظر بگیرید:

• ظاهر: بسیاری از بیماران نگران مشکلات زیبایی ناشی از سوراخ دسترسی پیچ هستند ، به ویژه در نواحی از دهان که زیبایی آنها اهمیت بیشتری دارد. از آنجایی که این ایمپلنت ها از طریق اباتمنت به پست متصل می شوند، یک سوراخ پیچ قابل مشاهده در پروتز باقی می ماند. سوراخ دسترسی پیچ حتی زمانی که با کامپوزیت پوشانده شود، اغلب می تواند به طور قابل توجهی ناهموار به نظر برسد. این یک نگرانی بزرگ برای بیماران است، به ویژه در ایمپلنت های قدامی که زیبایی آن بسیار مهم است. با این حال، زمانی که طراحی کیس اجازه دهد، سوراخ دسترسی پیچ را می توان در جایی قرار داد که بدون جستجوی مستقیم آن به راحتی قابل مشاهده نباشد.
• عوارض: ترمیم های پیچ دار نسبت به ایمپلنت های سمانی مستعد عوارض بیشتری هستند. از آنجایی که مواد اطراف سوراخ دسترسی پیچ بدون تکیه گاه باقی می مانند، پرسلن اطراف احتمال شکستگی بیشتری دارد. همچنین ممکن است پیچ ها در اثر فشارهای مکرر روزانه به دلیل جویدن غذا باز شوند.

سوالات متداول

چند مورد از سوالات پرتکرار مراجعین در مورد این دو روش اتصال روکش ایمپلنت در زیر گردآوری شده است.

۱.هزینه ایمپلنت پیچی بیشتر است یا ایمپلنت چسبی؟

هزینه انجام ترمیم دندان با روکش ایمپلنت پیچی، بالاتر از روکش چسبی است. در واقع یکی از علل ایجاد روکش ایمپلنت چسبی، کاهش هزینه های ایمپلنت است. بنابراین در صورت تمایل به دریافت ایمپلنت با روکش پیچی، باید هزینه بیشتری را در نظر بگیرید

۲. برای جایگزینی دندان های عقب و جلو کدام ایمپلنت مناسب است؟

دندان های قدامی (جلو) از نظر زیبایی شناسی اهمیت بیشتری دارند و بیشتر به چشم می آیند. به همین دلیل ایمپلنت چسبی، گزینه مناسب تری برای دندان های جلو خواهد بود. اما حساسیت ظاهری در مورد دندان های خلفی، بسیار کمتر است و بنابراین برای آنها می توان از ایمپلنت پیچی استفاده کرد.

بیشتر بدانید : قیمت ایمپلنت دندان

حرف آخر

در نهایت، انتخاب استفاده از روکش های پیچ دار یا سمانی باید تحت نظر دندانپزشک و با موافقت شما صورت بگیرد. دندانپزشک بر اساس عواملی مانند محل کاشت، واکنش بدن به سمان و حتی اولویت شخصی بیمار، گزینه مناسب را توصیه خواهد کرد. نکته اصلی این است که متخصص ایملنت باید هر مورد و نشانه های او را به صورت جداگانه ارزیابی کند و بر اساس آن تصمیم گیری نماید. برای مواردی که زیبایی در اولویت قرار دارد، ایمپلنت های چسبی انتخاب بهتری هستند. هنگامی که زیبایی از اولویت پایین تری برخوردار است، ترمیم های پیچ دار انعطاف پذیری بیشتری را برای دندانپزشکان فراهم می کنند و خطر عفونت یا شکست ایمپلنت را به دلیل سمان اضافی از بین می برند.

صرف نظر از روش انتخابی برای نصب روکش، دندانپزشکان با برنامه ریزی و اجرای دقیق ایمپلنت می توانند ترمیم طولانی مدتی ایجاد کنند که نیازهای بیمار را برآورده می سازد.